zaterdag 01 augustus 2009

Ho Chi Min telt vanaf vandaag 1 brommer meer op de baan; die van ons. Niet dat het erop aankomt want vandaag vertelt een gids ons dat hier maar liefst 10miljoen brommers rond rijden in 1 stad met 8miljoen inwoners (auto zijn veel te duur en weinig plaats om te parkeren, een scooter kost hier maar 400 dollar). Je kan de drukt, het lawaai en de chaos moeilijk vatten als je er niet zelf tussenzit. Dit is werkelijk te gek voor woorden. We werken eerst enkele 'must-do`s' af te beginnen met The Reunification Palace. Een vrij lelijk gebouw waar de hereniging tussen Noord en Zuid bezegeld is na de jaren durende oorlog en waar de president van het  zuiden zetelde. Absoluut niets bijzonders te bemerken hier, ouderwetse meubels, enkele ontmoetingsruimten, eetzalen, zwaar gedateerde bureau's.... Zelfs in de jaren 70 kan dit niet echt wauw geweest zijn. De Notre Damekerk en het postkantoor zijn evenmin indrukwekkend. Ze tonen door hun koloniale franse stijl wel duidelijk dat de Fransen hier hun stempel gedrukt hebben maar dat merk je a/d french friesm de baguettes en de la vache Qui Rit ook.
Het museum voor oorlogsmisdaden daarentegen sloeg ons wel even met verstomming, Dit sobere museum toont aan de hand van foto`s en beeldmateriaal de gruwel van de Vietnamoorlog. Ookal geeft het een eenzijdige kijk op de zaken (zwaar anti-Amerikaans terwijl de Vietnamezen zelf precies niks misdaan hebben), toch hebben ze een punt en blijft het confronterend om de impact van zo`n jarenlange oorlog te zien, Tot op vandaag worden heel wat kinderen geboren met de meest eigenaardige misvormingen als gevolg van de chemische gassen van de Amerikanen.
Het "officiele programma" van vandaag is afgewerkt dus tijd voor wat sight-seeing. Geen betere manier om dat met de scooter te doen. We rijden langs smalle ;odderwegen met krotwoningen dan weer langs brede avenues met peperdure hotels.... Kortom een boeiende dag o; het leven zoals het is in ons op te nemen.

greetz