15 Augustus 2010 Khajuraho

Vandaag viert India feest, Independence Day EN de verjaardag van Mohan's dochter. Zoals we al vaker ondervonden, is voor de Indiers elke gelegenheid reden tot feest. Ze vieren alles... maar nooit lang. Zo ook met deze viering van hun onafhankelijkheid, van 8 tot 9u in de ochtend, erna party over en back to reality. Aangezien het water goot in Orcha besloten we vroeger te vertrekken naar Khajuraho, 5u hier vandaan. Het werd een rit die we nooit ofte nimmer nog zullen vergeten! We waren amper een uurtje aan het rijden toen het ondenkbare gebeurde; we hadden een ongeval met de wagen. Erger (of zeg maar sterker) nog, we hebben een koe doodgereden (lees: het beestje heeft nog 5 minuten liggen stuiptrekken, vreselijk om te zien!) en de auto was flink beschadigd. Gelukkig waren we alle drie ongedeerd, vooral dankzij de stuurcapaciteiten van Mohan want aan beide zijden van de weg lagen stenen blokken die we evengoed hadden kunnen raken. Of het beest had door het raam kunnen vliegen. In beide gevallen hadden we er niet zo goed vanaf gekomen. We stonden werkelijk sprakeloos te kijken, terwijl enkele wagens halt hielden (ook chauffeurs) om ons te hulp te schieten. Blijkbaar hadden we niet zomaar een koe gedood, maar een "wild cow" (leek ons eerder een groot hert, maar swat) en dat is voor hen nog veel erger dan een holy cow. Reden? Wie in India een koe aanrijdt komt in de gevangenis terecht en pas als je de boete betaalt kan je vrijkomen. De politie vraagt hiervoor torenhoge boetes, en je bent wat afhankelijk van de goodwill van de agent, maw ze vragen wat ze willen.  Kortom, Mohan zat in een lastig parket... Nu kwam de echte Indische spirit boven, namelijk dat er voor alles een oplossing is. We waren nog maar net gestopt en uitgestapt of de chauffeurs waren aan de carrosserie aan het wringen zodat die niet meer tegen het wiel schroefde en voor we het wisten waren we terug de weg op. Zo snel mogelijk zo ver mogelijk van de plaats van het ongeval vandaan want de politie kon elk moment arriveren. Gevolg? We reden, reden, en bleven rijden zonder stoppen of pauzeren. Mohan was echt bang om morgen terug deze weg te nemen op weg naar zijn thuis in Delhi, want de politie kon hem nog steeds tegenhouden. Terwijl wij de tempels van Khajuraho bezochten was zijn wagen al uitgeblutst en rechtgetrokken, onvoorstelbaar! Bij ons zou de wagen perte total geweest zijn en zoniet weken buiten strijd, hier duurt dat 1uurtje. De auto was weer toonbaar en zo viel het minder op dat hij een koe had aangereden. We kunnen het zelf nog steeds niet geloven en hebben het er nog steeds over; een koe doodrijden, en dat uitgerekend in het land van de heilige koe...

De tempels van Khajuraho slaagden er wel in om onze zinnen te verzetten, door hun pure schoonheid en oog voor detail. Ze doen wat denken aan Angkor Watt in Cambodja, alleen recenter en veel meer gesculpteerd. De hele buitenkant van de tempels staat overvol van erotische beelden die in sommige gevallen wel heel expliciet zijn. De Kama Sutra is hier nooit ver weg en dat dit in de 10e eeuw al kon is werkelijk neig. Gek in een land waar men zo preuts is tegenover seksualiteit, en vooral de vrouwelijke. We hebben er uren met verwondering naar de vele details gekeken, onvoorstelbaar hoe zoiets mogelijk is en vooral hoeveel tijd en precisiewerk erin gekropen is. Magnifiek!

Na wat je best wel een bewogen dagje kan noemen kaarten we na met Mohan en enkele personeelsleden van het hotel op een geimproviseerd terrasje buiten op de oprit met een glaasje whiskey ( dat we niet langer gebruiken als preventiemiddel voor diarree en dus evengoed hiervoor kon dienen) . We hadden veel stof tot gesprek, zelfs nu een dag later nog....