14 Augustus 2010 Agra

De dag waar we met veel verwachting naar uitkeken; een bezoek aan HET symbool van Indiam de Taj Mahal. En wat kan je over de Taj Mahal vertellen dat al niet 1000 maal neergeschreven is door meer getalenteerde schrijvers dan wij? Imposant, groots, vederlicht, verbazingwekkend, majestueus...? Noem maar op, alle adjectieven die je kan bedenken schieten tekort. De Taj Mahal staat vanaf nu op ons lijstje van "een van de mooiste dingen die ik ooit al zag". En ondertussen hebben we toch wel al heel zat gezien, dus dat wil wel al wat zeggen. We zillen de magie ervan niet verbreken door het uitvoerig te beschrijven. Nee, je moet er gewoon eens in je leven geweest zijn.

We bezochten dit meesterwerk bij zonsopgang, dus zo rond 11u waren we vertekkensklaar  voor een rit van 5uur naar Orcha. De staat vban de wegen was ronduit ellendig. Al 7 jaar is de weg "under construction" en nog steeds is het een aaneenschakeling van putten, plassenm stenen...
De 5u werden bijna 8u en een rustige rit werd een safaritocht.

beter laat dan nooit arriveerden we in Orcha. Bij de eerste aanblik van onze kamer  zakte de stemming onder nul; smerigm, donker, schimmel. Nochtans was dit een luxehotel, ook volgens vriend Trotter. Verklaring hiervoor is vrij simpel; location is everything! We logeerden in een authentiek paleis van eeuwen geleden, boven op een heuvel met naast ons een fort. Dit is zonder twijfel het oudste gebouw waarin we ooit al sliepen. Dat maakte ook meteen komaf met de eerste indruk en we konden de knop makkelijk omdraaien.

Orcha is een bijzondere belevenis. Het is er rustig, mensen zijn er vriendelijk, maar vooral; 's avonds beleef je er een  invasie van miljoenen (zonder overdrijven) black beetles. Overal op straat, op gebouwen, in je haar, je kleren, je voeten, werkelijk overal! Nog nooit zoveel kevers bij elkaar gezien, laat staan gevoeld. Dit past  binnen de "4 V's" die we tot nu toe voor India hebben; Vuil, Vies, Vettig en Versleten. Het hele tafereel had veel weg van de Bijbelse plaag van Egypte, maar blijkbaar is dit hier dagelijkse kost tijdens het regenseizoen.

Op het centrale pleintje was er een speciale viering aan de tempel, die er door de verlichting eerder uitzag als een floere discotheek. Massa's mensen zaten neer op het plein om te biddenm te zingen en te dansen. Dat ze daarvoor op de kevers moesten zitten, leek hen in de verste verte niet te storen. De elektriciteit laat het hier geregeld afweten, waardoor we in het pikkedonker, tussen de eeuwenoude gebouwen naar onze kamer moesten. Beetje griezelig, mysterieus maar vooral uniek.