donderdag 23 juli 2009

Een nieuwe stad, een nieuwegeluid of beter nog, veel minder geluid. Hue (650km zuidelijker van Hanoi) is veel rustiger. Geen eindeloos getoeter, geen massa verkeer, enkel  dorpelingen die rustig hun ding doen. Hue is eveneens de streek waar de keizers van voorheen hun graven lieten bouwen.Die mogen we dus niet aan ons voorbij laten gaan. Van aan het vliegveld laten we ons afzetten aan het hotel dat we uit onze trotter gekozen hadden; hotel is niets speciaal, redelijk verzocht en is goed gelegen en tja voor maar 10 dollar dat is 6 a 7 euro voor ons beide. Dit zelfde hotel wil ons ijverig helpen om onze dag te plannen en vervoer en bezoeken te regelen aan de graven. Omdat we Sapa en Halong Bay min of meer georganiseerd gedaan hebben met gids, passen we voor hun aanbod. We willen op ons eigen zijn dus heel simpel we huren een brommer, we halen een kaart en laten op de kaart aanduiden waar de graven liggen buiten de stad. En weg zijn we....
Het allereerste mausoleum dat we bezoeken is dat van Langh Kai Dinh, zo'n 12km buiten de stad en daterend uit 1920. Het minste wat je kan zeggen is dat deze keizer verzot was op kitcherige architectuur. Alle muren zijn volgeplakt met gekleurde scherven van kostbare potten. Dit moet een heel puzzelwerk geweest zijn met de scherven mozaik-gewijs de muren te bezetten.

Vervolgens snijden we de Tu Hieu pagoda aan, enkele km's verderop. Een heel kleine en serene pagode die de rust van Hue weerspiegelt. Een mooi plaatje en heel anders dan de bezienswaardigheden tot nu toe. Het Tu Doc mausoleum daarentegen is dan weer groots opgevat. Het dateert uit 1825 en was de residentie van de gelijknamige keizer. Deze kerel hield er 30vrouwen op na en nog eens 300 cincubines.We keren onze bromfiets terug richting Hue (heerlijk dat windje op de scooter bij dit weer) en rijden even rond de eigenlijk oude keizerstad die we morgen pas bezoeken. Onderweg komen we tal van kraampjes tegen waar ze wierrookstokjes maken, hun specialiteit van de streekt zo blijkt.

Ondertussen krijgt Thomas het in zijn ster en maakt er een sport van zo weinig mogelijk engels te spreken, gewoon oilsjters praten. Geloof me dat brengt hilarische situatie, rare gezichten en grappige situatie met zich mee.  En soms lijkt het of ze ons nog verstaan ook.
Na en korte nachttrust van amper 3uur vorige nacht slaat de vermoeidheid toe en besluiten we rustig naar het hotel te gaan om te plonzen (dit hotel heeft een klein zwembad). Helaas Thomas is blijkbaar zijn zwembroek vergeten in Cat Ba.

S'avonds dineren we in eenpoepsjiek restaurant, heel afgelegen enopgevat als eenoude pagode. binnentuintje met vijvertje, tropische planten, het gebouw volledig in hout met heel veel houtsnijwerk, personeel in typische zijden kleedjes, lampionnen, helemaal top!
Het eten was heerlijk en overvloedig, de maaltijd  plus onze drank bij kostte ons nog geen 10euro.
intussen hebben we bij een plaatselijk reisbureau de volgende trip geregeld. Om 14u komt een minibusje ons oppikken en gaan we naar Hoi An een kuststadje in centraal Vietnam.
We trekken dus nog eens 136km zuidelijker langs de kust.

Tot dan