dinsdag 21 juli 2009

We ruilen de makkelijke semi-gebetonneerde paadjes in voor een ruwere variant: bergpaden bestaande uit keien en modder. Terwijl wij geconcentreerd naar de grond moeten kijken om ons niet te misstappen of uit te glijden loop ons gezelschap (de dames van de bergstammen) rustig te vlechten alsof het niets is. geloof ons, deze steile en vochtige hellingen en afdalingen wil je niet elke dag doen om nr de bewoonde wereld te gaan. In tegenselling tot gisteren komen we vandaag nu in echte dorpen terrecht. Daaronder mag je verstaan; enkele houten huizen een handvol kippen en ganzen, een waterbuffel en een hond om dit alles te bewaken. Terwijl de vaders op de rijstplateau`s werken en de moeders de toeristen begeleiden en handgemaakt gerief verkopen blijven de kinderen alleen thuis om voor elkaar te zorgen zo zie je vaak een 6-jarige met op de rug een babytje gebonden. Meisjes trouwen hier rond de leeftijd van 16jaar en als ze 20 zijn hebben de meesten al enkele kinderen, volgens de normale gang van zaken althans. Wat het landschap betreft, laten we de foto's voor zich spreken. Het is immers moeilijk om dit alles in woorden te vatten. Enkel onze deluxe lunch stelde vandaag teleur. Er werd ons een lunch bij een plaatselijke familie beloofd, maar daar waar de tafels rondom ons heerlijk gerechten geserveerd kregen, moesten wij het doen met brood, eieren en la vach  qui rit. Frustrerend als je tussen de rijstvelden zit!
We moeten dus constateren dat ook wij een stukje opgelicht zijn door het hotel in Hanoi die ons deze tour verkocht. Al bij al kon dit de pret niet bederven, het was een zeer intensieve en vermoeiende uitstap, maar dit met niets te vergelijken landschap wouden we voor geen geld van de wereld missen.
Conclusie, we vertrokken met naar Sapa met lage verwachtingen (we lazen overal dat het heeel toeristisch is wat goed meeviel, op een regenachtige dag in Oostende lopen meer toeristen) en keerden terug met een zeer fijne ervaring rijker. Ben je in Noord-Vietnam dan moet je zeker naar dit gebied trekken...

tot later
Thomas en Lien