12 Augustus 2010 Jaipur

Van een bewogen dagje gesproken, dit was er zeker en vast eentje. Vandaag viert de stad Teej festival, een religieus feest ter ere van de godin Parvati dat samengaat met een heuse parade. Dat dit een hoogtepunt voor de Hindoe's is, was al 's morgens duidelijk te merken aan de drukte in de straten.
Voor we ons echter in de gekke massa gooiden, bezochten we eerst het Amber fort, een -de naam verraadt het al- amberkleurig fort op een steile rots met een fantastisch uitzicht. Het fort werd ommuurd net maar liefst 9km verstingsmuren die over de omliggende heuvels kronkelen en doen denken aan de Chinese Muur. Het fort is een aaneenschakeling van tuinen, binnenplaatsen, tempels en audientiezalen, de ene nog indrukwekkender dan de andere. De maharadja's van de verschillende steden wouden elkaar duidelijk de loef afsteken in het tentoon spreiden van hun macht en rijkdom, want hoe meer forten we bezoeken, hoe imposanter ze lijken te worden.

Mohan bracht ons hierna naar het Jantar Mantar astrologisch observatorium uit de 17e eeuw. De toenmalige maharadja kende de grote Europese namen al Kepler en Galileo en wou die kennis ookin India verspreiden. De vele instumenten zoals horlogesm zonnewijzers en toestellen om de stand van de planeten te meten, zijn weliswaar vrij groot uitgevallen maar lijken bij zon weldegelijk te werken.
Her religieuze leven en allerhande belangrijke beslissingen worden in India vaak bepaald door astrologie. Dat mocht ik aan de lijve ondervinden toen we in een shop edelstenen gingen bekijken, een typisch product voor Jaipur. De eigenaar bleek ook te kunnen handlezen en wou ook die van mij lezen. Tot mijn grote verbazing en verstomming zei hij enkele zeer rake dingen, die niet zodaning vaag zijn dat ze voor iedereen kloppen. Echt straf!

Na een blik op de toekomst en het verledenm terug naar het heden en dat betekent; Teej Festival. Zo rond half 6 vertrok de parade met de plaatselijke fanfare's, dansende vrouwen, versierde buffels en paardenm gewapende kamelen, beschilderde olifanten en heel wat halve garen ertussen. India is sowieso al erg druk maar dit was bijna niet te harden! Vanop de middenberm stonden we op elkaar gedrukt, met een niet al te welriekende Indier die haast in je nek zit rechts achter, een oud vrouwtje dat aan je been hangt uit schrik voor de olifanten en links achter een vetzakje die aan je kont zit te prutsen. En dat gezellige drummen bij een prettig temperatuurtje maakte dit tot een unieke ervaring, een maal maar nooit meer. TOch hadden we dit niet willen missen, want typischer India kan bijna niet. Het leek haast of Alladin's parade uit de Disney classic voorbij trok. Bovendien is het slechts 1 maal per jaar en hadden we dus geluk hier te zijn. 's Avonds bekwamen we in het hotel bij een gezellige babbel met Mohan en de eigenaar.