09 Augustus 2010, Udaipur

Hip hip hoera, de eerste maag-en darmproblemen zijn een feit! Deze nacht verschrikkelijk afgezien; toilet, bed, bed, toilet, lavabo, toilet. In short, pijnlijke krampen, kotsen, diarree... De hele rimram! Onze eerste boosdoener was het luxe restaurant, maar al gauw viel onze frank dat de mango juice uit een niet al te proper etablissement (lees een kotje op straat) iets te stoutmoedig was. Al een geluk dat we vandaag vooral in de auto moesten doorbrengen voor een 6u durende rit naar Udaipur. Alweer waren we heel blij met onze chauffeur Mohan die stopte wanneer het hoogst nodig was, in plaats van op een bus met een horde toeristen. Hij gaf ons bovendien een zogezegd wondermiddel voor de maag 'elekra', een poeder dat je moet mengen met water en opdrinken. Vreselijke smaak maar wat hadden we te verliezen...

Gevolg was vooral dat we niet ten volle konden genieten van de Jainistische tempel van Adinath, in Ranakpur waar we een tussenstop hielden. Het gebouw zag er van buiten alles behalve indrukwekkend uit, de binnenkant echter des te meer. Parelwitte gegraveerde muren, zeer minitieus afgewerkt en dit te midden van wat haast een jungle landschap leek. Impressive! Binnenin staan maar liefst 1444 zuilen, uiteraard ook gesculpteerd met oog voor perfectie, waarvan er slechts 1 scheef staat... met opzet. De janaisten geloven immers sterk dat perfectie enkel aan de goden toebehoort en het dus pure ijdelheid is van de mens om dit te willen nastreven, vandaar de ene scheve zuil (we hebben hem gevonden).

Eenmaal in Udaipur zelf en meer bepaald in ons hotel, leverden de spanningen en het opjagen wederom krampjes op. Ons beloofde hotel was om joost mag weten welke reden niet beschikbaar. Het alternatief: ronduit vuil vies en vettig! Zwarte haren op bed, vloer, badkamer, insecten, vieze handdoeken, noem maar op. Toegegeven, we hebben al in scheftigere kamertjes geslapen, maar toen betaalden we er ook bespottelijk weinig voor en nu... niet! Enkele telefoontjes naar reisorganisatie later kwam de oplossing uit de bus en nu logeren we in een ruime en vooral nette kamer met een mooi uitzicht over het meer. Het motto "you not happy, me not happy' blijkt dus te werken. Een proper bed was meer dan welkom om even uit te zieken. Terwijl we dit typen, beseffen we een beetje voorzichtig dat we ons toch al een stukje beter zijn. Fingers crossed en hopen dat we morgen terug de oude zijn.