07 Augustus 2010, Jodhpur

Deze morgen stond onze trouwe oldtimer ons op te wachten voor een 250 km lange rit doorheen de woestijn richting Jodhpur. Door het regenseizoen lag deze woestijn er opvallend groen bij. Halte 1 voor vandaag; de rattentempel van Deshnoke. We hadden ons aan een zee van wriemelende ratten verwacht, maar al bij al viel dit goed mee. op blote voeten (zoals het hoort in een tempel) stapten we over een ranzig vloertje tussen de beestjes en alles wat zij achterlaten. We hadden het geluk om tussen de ratten ook een wit exemplaar op te merken. Die zal ons blijkbaar levenslang geluk brengen. Hoop doet leven...

Net voor het binnenrijden van de stad hielden we halt aan de Mandore tuinen; de rustplek bij uitstek voor Indiers. Picknickenm zwemmen, keuvelen en vervuilen in het groen. Te midden van de tuin staan enkele moie graftombes van de maharadja's. Officieel zijn ze beschermde momumenten, in realiteit laat en er even ongegeneerd zijn afval achter dan elders.

Eens in Jodhpur zelf droppen we onze bagage in het hotel; een mooie authentieke haveli (zoals we er de voorbije dagen al meerdere te zien kregen0. De stad staat gekend als sun city, onwille van het feit dat de zon er nagenoeg altijd schijnt en het er haast nooit regent. Dat mochten we aan de lijve ondervinden in de nauwe broeierig hete straatjes van de binnenstad. We gingen op in een wemelende mensenmassa en werden overweldigd door een mengelmoes aan geuren, gaande van heerlijke kruiden, smog, aroma's van ter plekke bereide gerechten, koeien, openbare wc's en stront. Je kan hier eindeloos rondwandelen en je ogen de kost geven, want ik elke straat, op elke hoek, op elk plein, sta je met je mond vol tanden. Overal is wel iets aan de hand voor alles vinden ze een oplossing, in de chaos vinden ze structuur en steeds weer slagen ze erin de koeien op een haar na te ontwijken.

Tweede bijnaam van de stad is de blauwe stad, om de simpele reden dat de meeste huizen en daken een lavendelblauwe kleur hebben. Dit houdt niet alleen de muggen op een afstand maar zou ook de warmte moeten tegenhouden. Dat laatste lijkt ons gezien de liters zweet minder geslaagd.

We sloten een drukke, vermoeiende maar toch fantastische dag af op een dakterras teidden van de stad. Een oase van rust, romantiek, sfeer en gezelligheid met een prachtig panoramisch uitzicht over de paleizenm tempels en het gigantische fort. Onder ons ging het eeuwige gekrioel van mensen gewoon door terwijl wij genoten van een lekkere maaltijd in bijzonder aangenaam gezelschap. War wil een mens nog meer?